Ur. w 1959 roku w Krakowie–Bronowicach, w rodzinie robotniczej z chłopskimi korzeniami. Studia polonistyczne w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, w specjalności językoznawczej (uczeń prof. Bogusława Dunaja). Wieloletni przewodniczący Koła Naukowego Językoznawców Studentów UJ, pełnomocnik Dziekana Wydziału Filologicznego UJ ds. Studenckich Kół Naukowych. Od IV studiów (za zgodą Rektora UJ) pracował w zespołach naukowych badających problemy węzłowe: Język mówiony mieszkańców Krakowa i Nowej Huty, Miejska polszczyzna mówiona Krakowa oraz Gramatyka komunikacyjna języka polskiego. Po tym okresie w centrum jego zainteresowań naukowych znalazły się: dialektologia, semantyka wyrazów funkcyjnych, stylistyka, językowa etykieta i etnolingwistyka. Współpracował m.in. z pracownią nowego Atlasu gwar polskich, pod red. Karola Dejny; wiele lat prowadził wspólnie z prof. Józefem Kąsiem terenowe badania gwary orawskiej i samodzielne już badania gwar okolic Krakowa. Współautor nowatorskiego "Słownika współczesnego języka polskiego" (1996) i innych opracowań słownikowych. Doktorat (1997 r.) uzyskany na podstawie monografii góralskich partykuł w gwarze orawskiej, pod kierunkiem prof. B. Dunaja w 1997 r. Habilitacja na Wydziale Polonistyki UJ na podstawie dorobku naukowego i rozprawy „Grzeczność językowa wsi. Cz. I. System adresatywny” (2010 r.).
Promotor i opiekun naukowy Koła Naukowego Językoznawców Studentów UJ im. M. Karasia jak też kilkorga doktorantów na WP UJ, wspierający zaangażowaną w promocję nauki i badania dialektologiczne młodzież akademicką (kilkadziesiąt naukowych obozów dialektologicznych, doktoranckie i studenckie projekty badawcze i granty, obchody Miesiąca Języka Ojczystego, agony retoryczne , gry uliczne, konkursy ortograficzne, projekty: „Ucz się u mistrzów”, "Triatlon Kulturalny", „Dyktando Krakowskie” i in.). Pomysłodawca realizowanego wspólnie ze studentami i władzami samorządowymi projektu „Wieńca Krakowskiego” ("Bukiety" w Szczurowej, Iwanowicach), służącego rozwojowi kultury regionalnej i budzenia lokalnej świadomości wśród młodego pokolenia mieszkańców wsi podkrakowskiej (np. wsparcie naukowe, promocyjne i jurorskie kolejnych Festiwali Godki Krakowskiej; liczne wykłady w szkołach gminnych gimnazjalnych, badania słownictwa gwarowego Krakowiaków, słownictwa regionalnego Krakowa, tekstów folkloru słownego dla dzieci, gawęd, przysłów, oracji weselnych, języka polskiego dawnych Inflant Polskich, języka stadionowej agresji, potocznej aksjologii itp.). Swoją działalnością popularyzatorską stara się sprostać nowym oczekiwaniom wobec nauki i służyć idei otwarcia szkół wyższych na potrzeby kulturalne środowisk lokalnych.
Jest głęboko przekonany do idei budzenia świadomości kulturowej i lokalnej wiejskich elit, poczucia zakorzenienia i wartości godnych zachowania elementów chłopskiego etosu. W takim myśleniu o przyszłości wsi i roli młodej wiejskiej inteligencji – jak sądzi – nie pozostaje odosobniony, a patronować mu może profesor Stanisław Pigoń. Wyjście z Komborni w świat nie oznacza bycia człowiekiem znikąd.
Promotor i opiekun naukowy Koła Naukowego Językoznawców Studentów UJ im. M. Karasia jak też kilkorga doktorantów na WP UJ, wspierający zaangażowaną w promocję nauki i badania dialektologiczne młodzież akademicką (kilkadziesiąt naukowych obozów dialektologicznych, doktoranckie i studenckie projekty badawcze i granty, obchody Miesiąca Języka Ojczystego, agony retoryczne , gry uliczne, konkursy ortograficzne, projekty: „Ucz się u mistrzów”, "Triatlon Kulturalny", „Dyktando Krakowskie” i in.). Pomysłodawca realizowanego wspólnie ze studentami i władzami samorządowymi projektu „Wieńca Krakowskiego” ("Bukiety" w Szczurowej, Iwanowicach), służącego rozwojowi kultury regionalnej i budzenia lokalnej świadomości wśród młodego pokolenia mieszkańców wsi podkrakowskiej (np. wsparcie naukowe, promocyjne i jurorskie kolejnych Festiwali Godki Krakowskiej; liczne wykłady w szkołach gminnych gimnazjalnych, badania słownictwa gwarowego Krakowiaków, słownictwa regionalnego Krakowa, tekstów folkloru słownego dla dzieci, gawęd, przysłów, oracji weselnych, języka polskiego dawnych Inflant Polskich, języka stadionowej agresji, potocznej aksjologii itp.). Swoją działalnością popularyzatorską stara się sprostać nowym oczekiwaniom wobec nauki i służyć idei otwarcia szkół wyższych na potrzeby kulturalne środowisk lokalnych.
Jest głęboko przekonany do idei budzenia świadomości kulturowej i lokalnej wiejskich elit, poczucia zakorzenienia i wartości godnych zachowania elementów chłopskiego etosu. W takim myśleniu o przyszłości wsi i roli młodej wiejskiej inteligencji – jak sądzi – nie pozostaje odosobniony, a patronować mu może profesor Stanisław Pigoń. Wyjście z Komborni w świat nie oznacza bycia człowiekiem znikąd.
LESZEK ZEGZDA